استفاده از بهترین معادلات حالت برای محاسبه ی برخی خواص فیزیکی هیدروکربن ها در نواحی نزدیک و فوق بحرانی

مسئله ی جداسازی کاتالیزوری فرایند فیشرـتروپش از محصولات مایع آن )واکس(، هم اکنون به عنوان یکی از مهم ترین چالش های واکنشگرهای حبابی ـ دوغابی مطرح است. این جداسازی درواقع به دلیل گران روی بسیار بالای واکس خروجی از واکنشگر، و نیز دیگر خواص نامطلوب آن با نرخ پایین و مشکلات متعدد همراه است. در میان انواع روش های جداسازی، فرایند استخراج فوق بحرانی یکی از بهترین روش های پیشنهادی در سال های اخیر برای انجام این جداسازی است. کاربرد این شیوه اساسا به علت ویژگی های ممتاز سیال فوق بحرانی و نیز توانایی این سیال در بهبود خواص فیزیکی واکس ــ نظیر گران روی و چگالی ــ است. از سوی دیگر، باید دانست که مدل سازی و نیز انجام این فرایند نیازمند دسترسی به اطلاعات خواص فیزیکی مذکور برای سیال در شرایط عملیاتی فوق بحرانی است؛ اگرچه محاسبات خواص فیزیکی در شرایط بحرانی و فوق بحرانی همواره با دشواری ها و خطای زیادی همراه بوده است. در این تحقیق، ضمن بررسی برخی انواع روابط نظری و پیشنهاد استفاده از بهترین معادلات حالت برای پیش بینی گران روی، چگالی و ضریب هدایت حرارتی هیدروکربن های سبک و سنگین و نیز مخلوط آنها، با استفاده از همین معادلات حالت این خواص برای هگزان و نیز برخی مخلوط هیدروکربن ها در اطراف ناحیه ی بحرانی و بالاتر محاسبه شده و نتایج حاصله با مقادیر تجربی مقایسه شده است. آنگاه مقادیر پیشنهادی چگالی، گران روی و ضریب هدایت برای واکس و نیز مخلوط آن با هگزان در محدوده ی عملیاتی اطراف نقطه ی بحرانی هگزان ارائه شده است. نتایج حاکی از آن است که افزودن هگزان به واکس در این محدوده ی عملیاتی )هنگامی که در فاز فوق بحرانی هگزان انجام می گیرد(، نسبت به افزودن آن در حالت های گاز یا مایع، تأثیر بیشتری در بهبود خواص فیزیکی واکس و درنتیجه، بازده جداسازی کاتالیزور/واکس خواهد داشت.